Όταν η ΑΕΚ δεν είχε τίποτα, αλλά τα σκορπούσε...

Καμιά φορά χρειάζεται να επιστρέψεις στο παρελθόν για να δεις με μεγαλύτερη ισορροπία το παρόν και κυρίως το μέλλον. Πριν 15 χρόνια, καλοκαίρι του 2003, η ΑΕΚ δημιουργούσε την ομάδα που ονομάστηκε... dream team.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Είχε ήδη στο ρόστερ της παίκτες που ένα καλοκαίρι αργότερα θα οδηγούσαν την Εθνική μας στην κορυφή της Ευρώπης. Καψή, Τσιάρτα, Κατσουράνης, Ζαγοράκη, Λάκη. Είχε επίσης Ίβιτς, είχε Γεωργάτο, είχε Κασάπη, είχε Μπορμπόκη, είχε Μαλαδένη, είχε Σωτήρη Κωνσταντινίδη, είχε Ναλιτζή για τον οποίο "σφάζονταν". Τους κράτησε όλους, πλην του Ντέμη Νικολαΐδη που είχε αποχωρήσει για την Ατλέτικο Μαδρίτης.

Επιπλέον, είχε αποκτήσει από τον ΠΑΟΚ τον Γιαννάκη Οκκά αι ολόκληρο Νίκο Λυμπερόπουλο, με τη συνδρομή του εξωδιοικητικού του Δημήτρη Μελισσανίδη. Όλα αυτά τα είχε κάνει με διοίκηση Πρωτοδικείου. Με τεράστια οικονομικά προβλήματα. Με διοίκηση ανάγκης. Και επίσης, χωρίς γήπεδο, αφού το "Νίκος Γκούμας" είχε ήδη γκρεμιστεί. Αλλά και προπονητικό κέντρο στον αέρα, με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς να παρακαλάει μπας και αλλάξει το χορτάρι στους Θρακομακεδόνες και κάνει καμιά προπόνηση χωρίς να τακιστεί κάποιος από τους παίκτες του.

Ο οργανισμός ΑΕΚ αυτά αντιμετώπιζε τότε. Χωρίς συγκεκριμένο χρηματοδότη, χωρίς γήπεδο, χωρίς προπονητικό κέντρο, χωρίς στον ήλιο μοίρα με λίγα λόγια, αλλά... Αλλά με μεταγραφές. Για την ακρίβεια, με μεταγραφάρες. Κανένας δεν γκρίνιαζε, κανένας δεν αγωνιούσε, κανένας δεν έδειχνε να μην έχει εμπιστοσύνη στην... dream team.

Μόνο που σε μια dream team, προτού την μετατρέψουν σε τέτοια οι ποδοσφαιριστές, θα πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες. Η ΑΕΚ του τότε προτιμούσε τις όποιες οικονομικές δυνατότητες είχε (που δεν είχε), τις όποιες προσδοκίες της τελοσπάντων, να τις κάνει συμβόλαιο στον Οκκά. Κάπως έτσι η dream team μέσα σε λίγες εβδομάδες είχε μετατραπεί σε "συντρίμ τιμ". Όπως ήταν όρος της εποχής...

Η ΑΕΚ του τώρα θεωρεί πιο σημαντικό από τον Οκκά ή τον Λύμπε της εποχής μας, ας πούμε από τον Πόνσε και τον Λάζαρο για τον οποίο δεν θέλησε να δώσει περισσότερα από όσα είχε συμφωνήσει μαζί του, να επενδύσει στο προπονητικό της κέντρο. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης με λίγα λόγια, που από τότε αντιλήφθηκε ότι δεν έχει κανένα νόημα να δωρίζεις στον άλλον κάτι που δεν έχει ούτε πού να το βάλει. Όχι μόνο δεν ξέρει τι να το κάνει...

Είπε κανείς ότι η ΑΕΚ, που μάλιστα είναι και πρωταθλήτρια, δεν χρειάζεται ...Οκκάδες; Ασφαλώς και χρειάζεται. Πιθανόν μάλιστα να έχει καθυστερήσει κιόλας, αν και δεν κάνει κάτι διαφορετικό από εκείνο που στην ουσία κάνουν όλες οι ομάδες της σύγχρονης εποχής. Υπομονή για να πετύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στην καλύτερη δυνατή τιμή. Αλλά συμφωνούμε ότι η Ένωση έχει καθυστερήσει σε σημαντικές προσθήκες...

Ακόμη κι έτσι είναι παράδοξο η ίδια ομάδα στο παρελθόν της και μάλιστα όχι δα και τόσο μακρινό και με ίδια σε αρκετές περιπτώσεις πρόσωπα (ήδη μετράμε 3-4) να αποθεώνεται, χωρίς να έχει τίποτα που να θυμίζει ομάδα. Μόνο και μόνο επειδή υπέγραψε με δύο παίκτες. Και στο παρόν της να αμφισβητείται, τη στιγμή που μόλις δύο μήνες πριν πήρε πρωτάθλημα, λίγους περισσότερους άρχισε να χτίζει γήπεδο και εδώ και 1-2 ημέρες γνωρίζει ότι θα έχει στο μέλλον της εξασφαλισμένο προπονητικό κέντρο.

Είναι τουλάχιστον παράταιρο. Άλλωστε, η ΑΕΚ ποτέ δεν ήταν ομάδα του μπάτζετ. Ποτέ δεν πήρε στην ιστορία της πρωτάθλημα ή δεν έκανε πετυχημένες σεζόν επειδή έδωσε περισσότερα από τους αντιπάλους της. Επειδή είχε καλύτερο προγραμματισμό ναι και η αλήθεια είναι ότι φέτος τα αντανακλαστικά της δεν έχουν λειτουργήσει παράδειγμα όπως πέρυσι. Κάτι που τελικά αποδείχθηκε πως λειτούργησε ως σημαντικό πλεονέκτημα στη διάρκεια της σεζόν.

Αυτό, όμως, είναι μια διαφορετική συζήτηση. Ας κριθεί η ΑΕΚ γιατί ακόμη δεν έχει καλύψεις τις μεταγραφικές της ανάγκες κι ενώ μπήκαμε πια για τα καλά στον Ιούλιο. Αλλά το θέμα δεν φαίνεται να είναι αυτό. Φαίνεται να είναι ότι ο σύλλογος, παρά το γεγονός ότι χτίζει γήπεδο και πλέον έχει και δικό του προπονητικό κέντρο, δεν ξοδεύει. Δεν κάνει επίδειξη δύναμης με το πορτοφόλι της. Λες και το κάνουν οι αντίπαλοι. Ή λες και οι καλές ομάδες γίνονται (μόνο) σκορπώντας χρήματα. Η ίδια η ΑΕΚ, λοιπόν, έχει αποδείξει στον εαυτό της ότι αυτό δεν ισχύει!